170+ Rotterdammers
Ivanna's verhaal (English below)
“Ik zag vooral grote gebouwen en letterlijk schitterende dingen,” herinnert Ivanna zich van toen ze aankwam op Rotterdam Centraal. “Ik kwam hier vanwege de invasie in Oekraïne. Het was heel bang dus ik besloot te vluchten.”
Ze reisde van Kyiv naar Amersfoort. “Een van mijn vriendinnen woont daar met haar vriend. Zij bood hulp aan op sociale media.” De reis naar haar vriendin duurde twee dagen. “Ik pakte de trein naar de grens met Slowakije. Daar waren veel grote vluchtelingenkampen, maar alles zat vol. Dus ik moest verder. Daar ontmoette ik een man op reis naar Utrecht. Mensen waarschuwden mij voor criminelen en misbruik. Zo kunnen mensen je paspoort afnemen en je gebruiken voor prostitutie. Daarom besloot ik met deze man verder te reizen.” Via Wenen en Hannover kwam ze aan bij haar vriendin in een studentenhuis. “Ik dacht dat het voor korte tijd zou zijn, maar ik ben hier nu al twee jaar en het is nog steeds niet over.”
Reddende engelen
Snel voelde ze dat ze weg moest. Ze stuurde een andere vriendin een berichtje en zij verbond haar met een gastgezin in Rotterdam. Daar verbleef ze zes maanden. “Zij veranderde mijn leven: hoe ze me hielpen.. wat ze voor mij deden.. die mensen waren waren mijn reddende engelen. Ik ben ze nog steeds zo dankbaar.” Uiteindelijk wilde Ivanna wel een eigen huis. “Ik heb altijd op mezelf gewoond.” Maar het was lastig om een huis te vinden omdat haar contract maar voor zes maanden was. “Maar toen ik een mooi huis had gevonden, belde mijn gastgezin de makelaar. En toen was het geregeld,” zegt ze blij.
Druk
Ze houdt van Rotterdam. “Deze stad is wel kleiner dan Kyiv maar het is nog steeds lekker druk en daar houd ik wel van. Het is fijn dat het niet zo druk is als Amsterdam.” In Rotterdam beweegt ze zich voornamelijk met het OV want ze kan nog niet fietsen. “Mijn gastgezin vertelde me dat het belangrijk is om te leren fietsen dus ik nam lessen. Maar ik viel echt vaak en had blauwe plekken. Dus nu ben ik een beetje bang, vooral met al die fietsen en bromfietsen op de weg.”
Vrienden
Nieuwe vrienden maken gaat haar beter af. “Het is wel is lastig maar er zijn ook veel mogelijkheden. Je kunt bijvoorbeeld vrijwilligerswerk doen om mensen te ontmoeten.” Zo werkte ze vrijwillig bij het Architecture Film Festival Rotterdam en het MOMO festival.” Zo kan ze ook oefenen met de taal. “Ik spreek een beetje Nederland maar ik heb meer oefening nodig. Nu volg ik daar weer les voor, maar met alleen Oekrainers. Dat is niet handig want dan praat je Oekaïens buiten de les. Bij mijn vorige cursus had ik les met verschillende nationaliteiten. Dan spreek je sneller Nederlands met elkaar.”
Terug
Intussen hoopt ze nog steeds dat de oorlog eindigt. Dan heeft ze hopelijk ook nog een plek om naar terug te gaan. “Nu heb ik mijn huis nog, maar een bombardement heeft de ruiten vernietigd. Godzijdank was er in die tijd niemand aanwezig in het huis.”
Ivannas story
‘I saw mostly big buildings and literally beautiful things,’ Ivanna recalls from when she arrived at Rotterdam Centraal. “I came here because of the invasion in Ukraine. It was very scary so I decided to flee.”
She travelled from Kyiv to Amersfoort. “One of my friends lives there with her boyfriend. She offered help on social media.” The journey to her friend took two days. “I took the train to the border with Slovakia. There were many big refugee camps there, but everything was full. So I had to move on. There I met a man travelling to Utrecht. People warned me about criminals and abuse. For example, people can take away your passport and use you for prostitution. So I decided to travel on with this man.” Via Vienna and Hanover, she arrived at her friend’s house in a student dorm. “I thought it would be for a short time, but I’ve been here for two years now and it’s still not over.”
Saving angels
Soon she felt she had to leave. She sent another friend a message and she connected her with a host family in Rotterdam. There she stayed for six months. “They changed my life: how they helped me… what they did for me… those people were my saving angels. I am still so grateful to them.” Eventually, Ivanna did want a home of her own. ‘I have always lived on my own,’ she says. But it was difficult to find a house because her contract was only for six months. “But when I found a nice house, my host family called the estate agent. And then it was settled,” she says happily.
Busy
She loves Rotterdam. “This city may be smaller than Kyiv but it is still nice and busy and I like that. It’s nice that it’s not as busy as Amsterdam.” In Rotterdam, she gets around mainly by public transport as she cannot ride a bike yet. “My host family told me it’s important to learn to ride a bike so I took lessons. But I fell really often and had bruises. So now I’m a bit scared, especially with all those bikes and mopeds on the road.”
Friends
Making new friends is going better for her. “It is difficult though but there are also many opportunities. For example, you can volunteer to meet people.” For example, she volunteered at the Architecture Film Festival Rotterdam and the MOMO festival.” This also allows her to practise the language. “I speak a little Dutch but I need more practice. Now I’m taking lessons for that again, but with only Ukrainians. That’s not convenient because then you talk Ukrainian outside class. In my previous course, I had lessons with different nationalities. Then you speak Dutch with each other faster.”
Back
Meanwhile, she still hopes the war will end. Then, hopefully, she will also have a place to go back to. “Now I still have my house, but a bombing destroyed the windows. Thank God no one was present in the house at the time.”
Ga naar de verhalen achter... / go to the stories behind...
English 
Dutch