170+ Rotterdammers
Jhons verhaal (English below)
Een Turk, een Marokkaan, Jhon wordt voor alles aangezien. Maar weinig mensen raden waar hij écht is geboren: Colombia! “Daar heb ik helaas geen herinneringen meer aan. Waarschijnlijk omdat adoptie een traumatische ervaring is. Maar dat heb je nog niet door als je jong bent.” Met zijn zusje kwam hij op vierjarige leeftijd terecht in Spijkenisse “bij een hele fijne moeder en een hele fijne vader.”
Minder alleen
Pas na een aantal jaren in Spijkenisse leerde hij Rotterdam kennen. “De eerste herinnering daaraan is toen ik in de metro naar de stad zat. Toen was er minder hoogbouw dan nu, toen was Rotterdam wel mooier.”
Eenmaal daar op de middelbare school ervaarde hij dat er meer mensen zijn die niet in Nederland zijn geboren. “Dat vond ik verademend. Ik kwam ik erachter dat er meer mensen zijn die er hetzelfde uitzien als ik, met dezelfde huidskleur enzo. Dat zorgde dat ik me minder alleen voelde. Ik voelde me meer op mijn plek en veiliger.”
Een beetje moeite doen
Toch erkent hij dat je als nieuwkomer moeite moet doen om je thuis te voelen in de stad. “Gelukkig kan ik zeggen dat Rotterdam voor studenten en expats wel een stad is die er voor je is, maar je moet er wel een beetje moeite voor doen. Dat komt denk ik omdat Rotterdam nog wel die arbeiders-vibe heeft. Alle Rotterdammers zeggen niet uit zichzelf: kom maar. Maar als je ze eenmaal kent, doen ze dat wel!”
Wenen als voorbeeld
Jhon heeft moeite gedaan en hij voelt zich dan ook thuis in Rotterdam. “Nu wil ik blijven. Maar als er een stad is waarin ik binnen Europa zou willen wonen, is dat Wenen. Die stad heeft dezelfde atmosfeer als Rotterdam maar is met bepaalde dingen net wat progressiever en socialer. Dus je kunt zeggen dat Wenen nog wel een voorbeeld is van wat Rotterdam kan zijn.”
Woonplaats delen
Zo denkt hij dat we de diversiteit van de stad nog wel beter mogen omarmen. “Ondanks onze verschillende kenmerken, delen we toch onze woonplaats. Dus zolang dat het geval is, moeten we het naar ons zin maken met elkaar.”
Jhons story
A Turk, a Moroccan, Jhon is mistaken for everything. But few people guess where he was really born: Colombia! “Unfortunately, I have no memories of that. Probably because adoption is a traumatic experience. But you don’t realise that when you’re young.” With his sister, he ended up in Spijkenisse at the age of four “with a very nice mother and a very nice father.”
Less alone
Only after several years in Spijkenisse did he get to know Rotterdam. “The first memory of it is when I was on the metro to the city. Back then there were fewer high-rise buildings than now, back then Rotterdam was nicer.”
Once there at secondary school, he experienced that there were more people who were not born in the Netherlands. “I found that breath-taking. I found out that there are more people who look the same as me, with the same skin colour and so on. That made me feel less alone. I felt more in place and safer.”
Making a little effort
Still, he acknowledges that as a newcomer, you have to make an effort to feel at home in the city. “Fortunately, I can say that for students and expats, Rotterdam is indeed a city that is there for you, but you have to make a little effort. I think that’s because Rotterdam still has that working-class vibe. All the Rotterdammers don’t say “come and visit” of their own accord. But once you know them, they do!”
Vienna as an example
Jhon has made an effort and he therefore feels at home in Rotterdam. “Now I want to stay. But if there is one city I would want to live in within Europe, it is Vienna. That city has the same atmosphere as Rotterdam but is just a bit more progressive and social with certain things. So you could say Vienna is another example of what Rotterdam can be.”
Sharing residence
For instance, he thinks we could still better embrace the city’s diversity. “Despite our different characteristics, we still share our hometown. So as long as that’s the case, we should have a good time together.”
Ga naar de verhalen achter... / go to the stories behind...
English 
Dutch