170+ Rotterdammers
Claudia's verhaal (English below)
“Water, zoveel water!” roept Claudia als ze bedenkt wat haar opviel aan Rotterdam. Dat is ook niet gek, want ze studeerde aan de hogeschool van Rotterdam aan de Coolhaven. “Als ik de Brienennoordbrug oprij en aankom in Rotterdam en dat water zie, voel ik dat ik thuis ben.” Water heeft een diepe betekenis voor deze Chileense. “Door haar golven beweegt het, heeft het pieken en dalen. Het is niet statisch. Dat maakt me rustig. Dus als ik een rustig moment wil hebben, ga ik langs het water.”
Uitgenodigd door de koningin
Deze Chileense woont al in Nederland sinds 1989. “Twee jaar eerder is mijn vader uit Chili verbannen vanwege de dictatuur daar. Hij was leraar en werd met andere leraren door de koningin van Nederland uitgenodigd om naar Nederland te komen vanwege een project.” Claudia en de rest van haar gezin voegde zich twee jaar later bij haar vader in Waddinxveen. Toen was ze dertien.
Grijs, plat en kousen
“Mijn eerste indruk van Nederland was grijs en plat. Ik miste de bergen van Chili. Ik zag ook geen kleur. Alles zo netjes en opgeruimd , zelfs de huizen leken wel gebouwd in stapeltjes. Ook hadden de huizen geen verschillende kleuren. Ik zag wel veel groen. We woonden midden in de weilanden, akkerbouw en koeien; dat was voor mij de eerste keer dat ik zo’n type landschap zag.”
Claudia en haar gezin werden niet alleen verrast door het landschap, maar ook door de mensen. Ze woonden namelijk in wat bekend staat als de bijbelgordel. “We zagen een kousengemeenschap en de zwarte kerkgemeenschap. Die hoedjes waren voor ons wel verrassend. Dat was echt de eerste keer. Maar wij waren voor hen ook apart. Wij waren de eerste ‘exotische bewoners’. Toch waren de mensen heel beschermend, vriendelijk en warm. Ze hielpen ons heel veel. We hadden niks. Zij brachten ons kleding en spullen, dus ik voelde me vanaf dag 1 welkom. Een veel zachtere landing dan de mensen die nu in een een asielzoekerscentrum opgevangen worden.”
Toch voelde ze zich als kind ook echt anders. “Ik ben niet zo groot. Iedereen hier is lang. Dat vond ik wel heel confronterend. Ik voelde me echt bekeken als exotisch kind. Ook had ik verdriet dat ik alles moest achterlaten, vooral mijn familie miste ik. Maar ook was ik blij met en dankbaar voor de nieuwe plek die veilig was. Dat is natuurlijk tegenstrijdig.
Sesamstraat en appels
De gereformeerde gemeenschap leerde Claudia ook met Nederlands leren. “Dan kwamen mijn medeleerlingen met een glas en een appel en vertelden ze wat het was. Na school gaven vrijwilligers uit de buurt ons gratis prive les.” Buiten school moest ze hard doorleren, want haar jongere broertje en zusje hadden de taal wel al sneller opgepakt. Gelukkig was ze leergierig om te leren en was daar de TV. “Kinderprogramma’s helpen bij het leren van een taal, want zij gebruiken laagdrempelige woorden. Zoals Sesamstraat. Het leek eerst abracadabra maar toen opeens had ik het onder de knie,” lacht ze.
Verliefd op Rotterdam
In ‘97 kwam ze naar Rotterdam om te studeren aan de hogeschool. “In het tweede jaar raakte ik al zwanger. Ik was de enige die daar rondliep met een dikke buik en niet op de avondschool kwam,” lacht ze. Met haar partner vond ze een huis in Rotterdam Zuid en daar zijn ze niet meer weggegaan.
”Tuurlijk was de keuze voor Rotterdam vanzelfsprekend door mijn studie, maar ik werd wel echt verliefd op de stad. Ik hield van de diversiteit aan type mensen en culturen. Dat geeft wat meer kleur en chaos, het is dan niet meer zo gestructureerd. Ook hou ik van het contrast tussen oud en nieuw in de stad. En de geschiedenis vond ik interessant. Ik vond het fascinerend; de stad lijkt zo groot maar als je er eenmaal woont, is het zo klein.”
De afgelopen jaren is Rotterdam wel wat veranderd. “Maar niet veel. Nu zie je gewoon een nog grotere mix aan culturen. Denk aan eten, uitgaansgelegenheden, talen, gebruiken, kleding. Het wordt steeds zichtbaarder. Ik voel me altijd alsof ik in het buitenland ben als ik buiten loop.” Ze adviseert nieuwe Rotterdammers dan ook om dat ten volste te ervaren. “Niet vanuit je hersenen, vanuit wat je al denkt te weten over culturen. Maar vanuit je hart en zintuigen. Ruik, zie hoor en proef. Dan kom je er vanzelf achter hoe mooi Rotterdam kan zijn en hoe de mensen daar vorm aan geven.”
Ruimte
Ze hoopt dan ook dat de stad die ruimte houdt. “Want nu worden er veel woningen gebouwd. Hele hoge torens blokkeren soms wat mooi is om te zien aan Rotterdam.”
Claudia's story
“Water, so much water!” exclaims Claudia as she considers what struck her about Rotterdam. This is not surprising, as she studied at the Rotterdam University of Applied Sciences on Coolhaven. ‘When I drive up the Brienenoord Bridge and arrive in Rotterdam and see that water, I feel I am at home,’ she says. Water has deep meaning for this Chilean. “Because of its waves, it moves, has peaks and valleys. It is not static. That makes me calm. So when I want to have a quiet moment, I go by the water.”
Invited by the queen
This Chilean has lived in the Netherlands since 1989. “Two years earlier, my father fled Chile because of the dictatorship there. In the second wave, he was exiled from the country so he had to look for another place to live. He was a teacher and with other teachers was invited by the Queen of the Netherlands to come to the Netherlands because of a project.” Claudia and the rest of her family joined her father in Waddinxveen two years later. By then she was 13.
Grey, flat and stockings
“My first impression of the Netherlands was grey and flat. I missed the mountains of Chile. I didn’t see any colour either. Everything so neat and tidy , even the houses looked like they were built in stacks. Nor did the houses have different colours. I did see a lot of green. We lived in the middle of meadows, arable land and cows; that was the first time for me to see that type of landscape.”
Claudia and her family were surprised not only by the landscape, but also by the people. After all, they lived in what is known as the Bible Belt. “We saw a stocking community and the black church community. Those hats were surprising to us, though. That was really the first time. But we were also distinct to them. We were the first “exotic residents”. Yet the people were very protective, friendly and warm. They helped us a lot. We had nothing. They brought us clothes and things, so I felt welcome from day 1. A much softer landing than the people who are now accommodated in an asylum seekers’ centre.”
Yet she also felt really different as a child. “I’m not that tall. Everyone here is tall. I did find that very confronting. I really felt looked at as an exotic child. I was also sad to have to leave everything behind, especially missing my family. But I was also happy with and grateful for the new place that was safe. This, of course, is contradictory.”
Sesame Street and apples
The reformed community also taught Claudia with learning Dutch. “Then my fellow pupils came with a glass and an apple and told them what it was. After school, volunteers from the neighbourhood gave us free private lessons.” Outside school, she had to continue learning hard, as her younger brother and sister did pick up the language faster. Fortunately, she was eager to learn and there was TV. “”Children’s programmes help in learning a language because they use approachable words. Like Sesame Street. It seemed like abracadabra at first but then suddenly I had mastered it,” she laughs.
In love with Rotterdam
In ’97, she came to Rotterdam to study at college. “In the second year I got pregnant already. I was the only one walking around there with a fat belly and not attending night school,” she laughs. With her partner, she found a house in Rotterdam Zuid and they haven’t left there since.
“Sure, the choice of Rotterdam was obvious because of my studies, but I really did fall in love with the city. I loved the diversity of types of people and cultures. It gives a bit more colour and chaos, it’s not so structured then. I also like the contrast between old and new in the city. And I found the history interesting. I found it fascinating; the city seems so big but once you live there, it’s so small.”
In recent years, Rotterdam has changed a bit. “But not much. Now you just see an even bigger mix of cultures. Think about food, nightlife, languages, customs, clothing. It is becoming more and more visible. I always feel like I’m abroad when I walk outside.” She therefore advises new Rotterdam residents to experience it to the fullest. “Not from your brain, from what you think you already know about cultures. But from your heart and senses. Smell, see hear and taste. Then you will naturally find out how beautiful Rotterdam can be and how people shape it.”
Space
She therefore hopes the city will keep that space. “Because now a lot of houses are being built. Very tall towers sometimes block what is beautiful to see about Rotterdam.”
Ga naar de verhalen achter... / go to the stories behind...
English 
Dutch