170+ Rotterdammers
Ole's verhaal (English below)
“Ik bezocht ik Rotterdam voor mijn werk, en ik werd verliefd,” zegt Ole uit Nigeria. In zijn thuisland droomde hij al om te studeren in het buitenland. In Duitsland vond hij daarvoor de beste mogelijkheden, dus leefde hij daar zijn droom. Hij bleef 18 jaar in het land voordat hij naar Rotterdam verhuisde nadat hij de stad een paar dagen bezocht had en verliefd werd. “Er zijn hier zoveel verschillende culturen, en mensen zijn heel warm en open.” Dat voelde anders in Duitsland. “Er is wel vooruitgang in Duitsland de afgelopen jaren, maar nog steeds is er een kloof tussen Nederland en Duitsland. Mensen die in Duitsland op mij lijken, moeten nog steeds twee keer nadenken voordat ze zichzelf identificeren als Duitsers. Soms doen ze dat, maar dan worden ze soms ook bevraagd. Ik had niet het zelfvertrouwen om dat te doen. Mensen in Rotterdam wel; hier houden mensen met een migratieachtergrond hun hoofd hoog en maken ze deel uit van de samenleving. Ik wilde me ook zo voelen; ik wil naast de mensen staan, niet onder of achter ze. Eigenlijk wilde ik me meer thuis voelen.”
Een gemeenschap en taal maken een thuis
En dat doet hij inmiddels al drie jaar in Rotterdam. “Voor mij is thuis waar mijn hart is, en waar ik een gemeenschap heb die me welkom laat voelen.” Het was een uitdagingen voor Ola om hier connecties te vinden met mensen. “Ook omdat ik de taal niet spreek. Maar ook omdat er een limiet is aan de openheidvan de mensen hier. Het is lastig om in de inner circle te komen van mensen. Velen hier hebben hun vrienden vanaf hun kindertijd en zijn wat wantrouwig om nieuwe vrienden te maken dus het duurt lang, je moet daar echt geduld voor hebben. Je kunt niet verwachten dat je meteen vrienden krijgt. Je moet ook moeite doen om een gemeenschap te creeëren waar je in wilt zijn.” En dat deed Ole. Hij bezocht vele evenementen zoals concerten en festivals om mensen te ontmoeten. En nu leert hij ook Nederlands. “Ik denk dat ik de taal nu veel meer kan begrijpen dan dat ik het kan spreken,” lacht jij. “Dat is nog een uitdaging.”
Nigeriaan of Duitser?
Dat hij zich thuis voelt in Rotterdam, wil niet zeggen dat hij zijn thuisland en bijbehorende cultuur vergeet. “Ik ben natuurlijk gewoon een Nigeriaan. En die steunen elkaar. Dus als ik andere Nigerianen zie, zal ik die ook steunen. Al heb ik ook lang in Duitsland gewoond en voel ik me ook Duits. Soms kijk ik echt met Duitse ogen naar iets. Maar nu wordt dat ook Nederlands. Dat past wel in de globalisering waarin we nu leven toch?” Zijn Nigeriaanse wortels zie je vooral als je Ole thuis bezoekt. “Dan is er veel eten voor je. Dat heb ik meegekregen van huis uit: als je een gast hebt, bereidt je een feest voor. Dat betekent niet een klein beetje eten, maar verschillende soorten eten. Dat stuk zit nog steeds in mij.”
Oles story
“I visited I Rotterdam for work, and I fell in love,” says Ole from Nigeria. In his homeland, he already dreamed of studying abroad. In Germany he found the best opportunities for that, so he lived his dream there. He stayed in the country for 18 years before moving to Rotterdam after visiting the city for a few days and falling in love. “There are so many different cultures here, and people are very warm and open,” he said. That felt different in Germany. “There has been progress in Germany in recent years, but there is still a gap between the Netherlands and Germany. People who look like me in Germany still have to think twice before identifying themselves as Germans. Sometimes they do, but then they are sometimes questioned. I didn’t have the self-confidence to do that. People in Rotterdam do; here, people from migrant backgrounds hold their heads high and are part of society. I wanted to feel that way too; I want to be next to people, not below or behind them. Actually, I wanted to feel more at home.”
A community and language make a home
And he feels that for three years now in Rotterdam. “For me, home is where my heart is, and where I have a community that makes me feel welcome.” It has been challenging for Ola to find connections with people here. “Also because I don’t speak the language. But also because there is a limit to the openness of people here. Getting into people’s inner circle is difficult. Many here have their friends from childhood and are a bit suspicious of making new friends so it takes a long time, you have to be really patient for that. You can’t expect to get friends right away. You also have to make an effort to create a community you want to be in.” And that’s what Ole did. He attended many events like concerts and festivals to meet people. And now he is also learning Dutch. “I think I can understand the language now much more than I can speak it,” he laughs. ‘That’s another challenge.”
Nigerian or German?Just because he feels at home in Rotterdam does not mean he forgets his homeland and its culture. “I am, of course, just a Nigerian. And they support each other. So when I see other Nigerians, I will support them too. Although I also lived in Germany for a long time and I also feel German. Sometimes I really look at something with German eyes. But now that is also becoming Dutch. That fits in with the globalisation we live in now right?” You can see his Nigerian roots especially when you visit Ole at home. “Then there is a lot of food in front of you. I got that from home: when you have a guest, you prepare a feast. That means not a little bit of food, but different kinds of food. That piece is still in me.”
Ga naar de verhalen achter... / go to the stories behind...
English 
Dutch