170+ Rotterdammers
Manuelas verhaal (English below)
“Ik had geen werk, geen eten voor mijn kinderen…” zegt Manuela uit Portugal. Met haar toen 2- en 9-jarige kinderen, zocht ze hulp bij haar tante in Rotterdam. Daar had ze ook al acht jaar gewoond in haar kindertijd. “Dus dat voelde als mijn thuis. Zij hielp mij met scholen en de creche uitzoeken en een baan. Ze kent veel mensen in Nederland, dat helpt. Ik ben echt goed opgevangen en ik ben Nederland echt heel dankbaar.”
Zelf werkte ze ook hard voor een betere toekomst. Ze ging aan de slag als schoonmaakster en werkte hard. Na een paar maanden kreeg ze een eigen huis. Ook probeerde ze de taal te leren, maar dat was heel lastig. “Ik vond de Nederlandse taal moeilijk, maar ik had ook weinig tijd om naar school te gaan. Want ik werkte heel veel; ik vertrok vaak al om vijf uur ‘s ochtends van huis. Op en geef moment vroeg ik mijn baas of ik eerder weg kon om Nederlandse les te volgen. Dat mocht, maar ik was zo moe dat ik weinig hoorde van de lessen. Soms viel ik zelfs in slaap op de tafel. Ik heb het denk ik vier maanden volgehouden voordat ik stopte.” Maar ze gaf niet op. “Ik heb het geleerd door Nederlands te praten met Nederlandse mensen en Goede Tijden, Slechte Tijden te kijken. Vele anderen keken nog Portugese televisie; ik niet. Want ik vind het belangrijk dat als je in een ander land bent, je de taal leert. Ik weet dat ik nu nog veel fouten maak, maar dat geeft niet, ik probeer het.” Ook vindt ze het belangrijk om de cultuur van het land waar ze woont te leren begrijpen. “Dus ik lees daar veel over, ook over het Koningshuis bijvoorbeeld. En ik geef het mijn kinderen mee.”
Minder mooi dan vroeger
Inmiddels voelt ze zich dan ook helemaal thuis in Rotterdam. “Het is een mooie stad. Vooral al die nationaliteiten hier. Zo heb ik Marokkaanse, Turkse, Syrische én Spaanse vrienden. Ik vind het belangrijk om met mensen om te gaan met verschillende achtergronden.” Al ziet Manuela Rotterdam wel iets minder mooi worden dan vroeger. “Ik zie tegenwoordig mensen slapen op bankjes of op straat. Dat vind ik jammer voor zo’n mooie stad.” Toch gaat ze niet weg. “Mijn man zegt wel eens dat hij ergens anders heen wil, maar ik zeg altijd dat ik niet wegga!”
Portugal
|Maar ze blijft Portugees en ook dat waardeert ze nog. “Zo kook ik nog Portugees en praten mijn kinderen ook nog Portugees. En ik probeer ze dingen mee te geven uit de Portugese cultuur. Vroeger zong ik ook nog wel Fado, dat doe ik niet meer.” Deze zangkunst ontstond in arbeiderswijken en -kroegen in Portugal. Het bezong dan ook het armoedige leven en wordt gezongen in de duisternis. Inmiddels is het uitgegroeid tot een erkende en uitgebreide muziekstijl. Deze stijl is een symbool van de Portugese ziel en is door UNESCO zelfs is benoemd als immateriaal erfgoed.
Rustig
Manuela ziet dat andere nieuwkomers gelijk veel dingen willen bereiken. “Dingen die mensen die hier dertig jaar wonen nog niet eens hebben bereikt. Dat kan niet zo snel. Je kunt niet meteen een baan én een huis vinden. Dat gaat niet meer zo makkelijk als dertig jaar geleden. Dus je moet rustig gaan, niet meteen alles willen. Dan kun je genieten van Rotterdam, want het is geweldig.”
Manuelas story
“I had no job, no food for my children…” says Manuela from Portugal. With her then 2- and 9-year-old children, she searched help from her aunt in Rotterdam. She had also lived there for eight years in her childhood. “So that felt like my home. She helped me pick schools and creche and a job. She knows a lot of people in the Netherlands, which helps. I was really well taken care of and I am really grateful to the Netherlands.”
She herself also worked hard for a better future. She started working as a cleaner and worked hard. After a few months, she got a house of her own. She also tried to learn the language, but that was very difficult. “I found the Dutch language difficult, but I also had little time to go to school. Because I worked a lot; I often left home as early as five in the morning. At one point, I asked my boss if I could leave earlier to take Dutch lessons. That was allowed, but I was so tired that I heard little of the lessons. Sometimes I even fell asleep on the table. I think I lasted four months before I quit.” But she did not give up. “I learned by talking Dutch to Dutch people and watching Goede Tijden, Slechte Tijden. Many others still watched Portuguese television; I didn’t. Because I think it’s important that when you’re in another country, you learn the language. I know I still make a lot of mistakes now, but that doesn’t matter, I try.” She also thinks it is important to learn to understand the culture of the country she lives in. “So I read a lot about that, including about the Royal Family, for example. And I pass it on to my children.”
Less beautiful than before
By now, therefore, she feels completely at home in Rotterdam. “It’s a beautiful city. Especially all the nationalities here. I have Moroccan, Turkish, Syrian and Spanish friends. I think it’s important to deal with people from different backgrounds.” Although Manuela does see Rotterdam becoming a little less beautiful than it used to be. “I see people sleeping on benches or in the street these days. I think that’s a shame for such a beautiful city.” Still, she is not leaving. “My husband sometimes says he wants to go somewhere else, but I always say I’m not leaving!”
Portugal
But she remains Portuguese and she still appreciates that too. “For instance, I still cook Portuguese and my children also still talk Portuguese. And I try to learn them things from the Portuguese culture. I also used to sing Fado, which I no longer do.” This art of singing originated in working-class neighbourhoods and pubs in Portugal. It therefore sang of the poverty-stricken life and is sung in the darkness. It has since evolved into a recognised and comprehensive style of music. The style is a symbol of the Portuguese soul and has even been designated immaterial heritage by UNESCO.
Easy
Manuela sees that other newcomers want to achieve many things right away. “Things that people who have lived here for 30 years haven’t even achieved. You can’t do that so quickly. You can’t find a job ánd a house right away. It’s not as easy as it was 30 years ago. So you have to go slowly, not wanting everything right away. Then you can enjoy Rotterdam, because it’s great.”
Ga naar de verhalen achter... / go to the stories behind...
English 
Dutch