“Ik kwam naar Rotterdam voor de muziek,” vertelt Daniela uit Costa Rica. Op 24-jarige leeftijd volgde ze haar favoriete lerares de wereld over naar Nederland. Daar kon ze in 2020 kiezen uit Rotterdam, Zwolle en Maastricht. “Rotterdam leek me aantrekkelijker; levendiger.” Het was niet alleen levendig, maar ook modern en internationaal. “Ik had eerder Europese steden bezocht, maar oude. En ik wist wel dat Rotterdam vanwege de geschiedenis van de stad moderner zou zijn. Het moest vanwege de bombardementen opnieuw opgebouwd worden. Maar toch had ik niet al die moderne gebouwen verwacht die ik zag toen ik uit het centraal station liep. Het zag eruit als de toekomst.” 

De toekomst had ook meer kleur dan in Costa Rica. “Daar hebben we niet zo’n internationale omgeving. Mensen komen daar vooral uit buurlanden. Hier vond ik het zo indrukwekkend om al die nationaliteiten te zien die samenleven in één stad. Dat vond ik echt heel mooi.”

Van klassieke naar Latin muziek
Al die verschillende culturen inspireerden haar zo erg, dat ze haar studie omgooide. “Ik kwam hier eigenlijk om een klassieke muzikant te worden in een orkest. Ik dacht toen dat dat de enige manier was om muziek te maken. Maar Rotterdam heeft een mentaliteit van experimenteren en combineren. We delen de ruimte en tijd met zoveel soorten mensen. Zij behouden hun cultuur maar nemen ook culturen van anderen over. Dat motiveerde mij om mijn eigen cultuur trouw te blijven maar deze ook te mixen.” Nu studeert ze Latin muziek. “Wel grappig he? Voor iemand die uit Latijns Amerika komt?” lacht ze. “Maar het is ook wel logisch. In Costa Rica studeren we deze muziek niet op academische scholen. Want iedereen krijgt de muziek gewoon zo in het leven mee. Dat kan niet in Europa, dus moet je het leren op een school. Dus dat doe ik hier in Rotterdam. En daar ben ik de stad echt dankbaar voor. Want dit had alleen in Rotterdam kunnen gebeuren, nergens anders.”

Familie en netwerk
Behalve muziek, omringt ze zich ook graag met andere mensen. “Ik heb een gemeenschap van mensen om me heen gebouwd. Dat zou ik andere nieuwkomers ook adviseren. Je moet je gedachten en vooroordelen loslaten en openstaan om over jezelf en anderen te leren. Want je hebt mensen nodig, als je ver weg van thuis woont, ver weg van je familie en netwerk. Maar andere mensen in deze stad kunnen ook je nieuwe familie en netwerk worden, maar daarvoor moet je open staan.”

Groeien
Inmiddels heeft ze er vier jaar studie opzitten. In die tijd is ze enorm gegroeid. “Het is ongelofelijk hoeveel je kunt leren door naar een nieuwe plek te gaan en je aan te passen aan de omgeving. Ik kan niet veel andere situaties bedenken waar je zoveel kunt groeien. Ik voel me ook geprivilegieerd dat ik hier mocht komen, een plek anders dan mijn thuisstad.” Is het nu tijd om weer te vertrekken? “Het kwam  natuurlijk wel op in mijn gedachtes. Maar voor wat ik doe, is deze stad een fijne plek. En ik voel me heel comfortabel hier. Daarom zou ik hier ook wel willen blijven.” En om precies te zijn; in Delfshaven. “Dat vind ik echt een fijne wijk, ik heb geluk dat ik hier ben geëindigd.”