“We zagen elkaar voor de eerste keer toen hij naar Paraguay moest voor werk in 2008,” vertelt Carolina. Online daten is tegenwoordig normaal, maar deze dame uit Paraguay brengt het wel tot een next level: zij ontmoette online haar huidige Duitse man en verhuisde voor hem naar Rotterdam, waar hij woonde. Toch trouwden ze in Berlijn. “Dat was makkelijker voor ons. Want in Paraguay is geen Nederlandse ambassade of consulaat, maar wel een Duitse.” Ze deed een inburgeringscursus in Duitsland en regelde daar ook haar papieren. 

Toch bouwden ze samen een leven op in Nederland. “Ik vind Nederland echt mooi. Het is heel gestructureerd. Ik hou ervan dat jullie je aan afspraken houden en doen wat jullie zeggen. Dat maakt het leven makkelijker. Ook voel ik me hier gerespecteerd door andere mensen als migrant. En ook als vrouw en als moeder. Ook als ondernemer. Ik voel ook vanuit de overheid steun voor mensen die willen groeien.” Het is een groot verschil vergeleken met Paraguay. “Daar ervaren en voelen wij meer. Europeanen zijn meer pragmatisch, plannen meer, kijken meer naar de toekomst. In Zuid-Amerika leven we meer in het moment. Maar elke cultuur heeft iets om te geven en zo kunnen we samen een mooie maatschappij maken. 

Rotterdam
Haar man woonde in Rotterdam, waar zij samen nu al vijftien jaar wonen. “Elk begin is moeilijk in een nieuwe stad. Maar hier in Rotterdam voel ik me echt thuis. De hele wereld komt hier samen. Ik weet nog toen ik voor de eerste keer alleen in de stad was, zonder mijn man. Toen dacht ik echt: wow! Hier kun je van alles wat ervaren; alle talen, al het eten, manieren van leven en denken, en dat allemaal in één stad.” Ook houdt ze van de natuur in de stad. “Zoals het Kralingse bos. Daar kun je altijd heen met vrienden en de kinderen.” Daar heeft ze er twee van. Belangrijk voor Carolina is dat zij een mooie toekomst kunnen opbouwen. “Dat kan denk ik in Rotterdam. Dat had ook in Paraguay gekund maar dat had meer tijd gekost. Je moet daar meer investeren om in een goede sociale positie te hebben.” Ze wilde zo snel mogelijk haar plekje vinden in de stad. Ze wilde Nederlands leren, werk zoeken en nieuwe mensen leren kennen.” Zo gezegd, zo gedaan. 

Taalmaatjes voor altijd
Ze vroeg in gebarentaal bij de gemeente om een inburgeringscursus. “Ik weet nog dat die vrouw me heel gek aankeek, haha,” lacht Carolina. “Want ik hoefde de taal niet te leren. Maar dat wil ik wel. Anders ga je naar een museum of de supermarkt en dan begrijp je er niks van. Of dan wil je werken en dan gaat dat niet.” Ze begon taallessen. Dat vond ze niet alleen leuk omdat ze zo de taal kon leren, maar ook door haar klasgenootjes. “Daar heb ik veel mensen uit andere landen leren kennen, zoals uit Marokko en Azië. Ik heb nog steeds contact met een paar van hen.”

Ondernemen en anderen helpen
Naast het leren van de taal, probeerde ze ook zichzelf te ontwikkelen op andere vlakken. “Ik ben geïnteresseerd in kunst, literatuur en maatschappelijke aspecten, dus ik zocht plekken waar ik op dat gebied iets kon betekenen. Daarom heb ik een vereniging gevonden die de Latijnse/Spaanse cultuur promoot. Zo geven ze lezingen en hebben ze boekenclubs. Ook ben ik begonnen met sociaal werk. Ik help kwetsbare mensen die in Rotterdam komen; die problemen hebben met integratie of het vinden van een huis. Dat maakt me echt blij. Dat doe ik nu al 7 jaar.”

Durf
Carolina heeft zichzelf dus echt in de stad gestort en is nu niet meer weg te denken uit Rotterdam. Ze adviseert andere nieuwkomers hetzelfde te doen. “Durf te vragen, durf te leren, durf naar een concert of een café te gaan om andere mensen te ontmoeten. Want er is hier heel veel om te ervaren en te genieten. Je leert nooit alles. Er is altijd nog wel iets te leren en te ervaren in Rotterdam.”