“Dat ik met een treinrit van tien minuten in een andere stad kon zijn, begreep ik niet,” zegt Hercilia uit Brazilië. Zelf is ze geboren in de stad Fortaleza waar ze ook bouwkunde studeerde. Haar universiteit bood een uitwisselingsprogramma aan. “Ik wilde eerst naar Barcelona maar de stages daar waren maar voor 1 of 2 maanden en ik wilde stage lopen voor minstens 6 maanden. Toen zag ik een architectenbureau in Rotterdam. Ik was een paar jaar eerder wel in Amsterdam geweest maar over Rotterdam had ik nog niet gehoord. Toch leek het me wel leuk om naar een exotisch land te gaan dat ik nog niet kende en een exotische taal te leren,” lacht ze. “En ik had zo’n coole periode, dat ik terug wilde. Dus na mijn afstuderen in Brazilië nam ik weer contact op met de mensen die ik heb leren kennen in mijn stageperiode. Zo vond ik een baan.”
Klein
Een organisatie vond een huis voor haar in Delft. “Ik snapte niet hoe ik dan in Rotterdam kon werken. In mijn geboortestad ben je in 10 minuten nog niet eens je wijk uit,” lacht ze. “Nu heb ik geleerd dat alles hier heel dichtbij elkaar is.” En dat is niet het enige wat ze fijn vindt aan de stad. “Ik vond het heel fijn om in Rotterdam te werken want Rotterdammers zijn heel direct en assertief. En ze houden zich aan de afspraken. Daar houd ik van. Dan weet je waar je aan toe bent.”
Hokjes
Maar ook vond ze nadelen in de stad. “Hier heb je net als in Brazilië een mix van mensen en veel verschillende migratie-achtergronden. In Brazilië heb je de oorspronkelijke bewoners, de Indianen, de nakomelingen van de tot slaaf gemaakten uit Afrika en de migranten die erna kwamen. Maar niemand vraagt waar je vandaan komt daar. Al heb je superblonde haren en heb je een Duitse achternaam. Vooral als je Braziliaans praat, dan vraag je het niet. Dan ben je gewoon een Braziliaan, punt. In Rotterdam vragen mensen altijd waar je vandaan komt. Iedereen probeert je altijd in hokjes te plaatsen. Zelfs als mensen hier zijn geboren, ze derde generatie zijn. Dan nog worden ze gevraagd waar ze vandaan komen.”
Spontaan
Gelukkig kan ze inmiddels wel zichzelf zijn in de stad. “In het begin pas je je aan, maar dat heb ik nu niet meer. Gelukkig heb je hier ook ongeveer dezelfde feestdagen vanuit de christelijke achtergrond zoals kerst en pasen. Dus daarin hoef ik me sowieso niet aan te passen. Ik denk wel dat veel Brazilianen spontaan zijn, dat probeer ik wel te houden. Ik maak wel afspraken zoals Nederlanders, maar ik probeer ook spontane dingen te doen.”
Praatje maken
Zo maakt ze ook altijd praatjes met mensen. “Dat helpt ook bij het leren van de taal. Die moet je gewoon proberen te spreken. Durf fouten te maken. En vooral met Rotterdammers is het makkelijk een praatje te maken. Zij hebben altijd een klein commentaar op alles,” lacht ze. “Maar Rotterdam is mijn stad. Ik zou in Nederland in geen enkele andere stad willen wonen.”