“Op de sportschool ben ik bekend als de ‘latino-teacher’, want ik draai altijd muziek uit Latijns-Amerika,” lacht Maricris uit Bolivia. Zo probeert deze zumba-lerares haar thuisregio dichtbij haar te houden. Daarnaast houdt ze zich aan de meeste Boliviaanse tradities. Zo kookt ze elke middag een warme lunch, danst ze nog salsa, spreekt ze nog steeds Spaans en Portugees tegen haar kinderen en heeft ze vooral vrienden uit Latijns-Amerika of Nederlanders die in het buitenland hebben gewoond. “Ik denk dat je je tradities van thuis kunt behouden en tegelijkertijd kunt integreren met de cultuur en maatschappij hier. Dus volgens mij is het goed als je je eigen taal blijft praten en je eigen eten koken, maar je moet niet vergeten dat je hier leeft met andere mensen uit andere landen. Dus je moet jezelf wel openstellen voor hen en de cultuur hier.”
Nóg meer diversiteit
Maricris kwam hier 12 jaar met haar Braziliaanse man mee, die de hele wereld rond reisde voor zijn werk. Eerst in Amerika en toen in Mexico. Maar hier in Rotterdam zijn ze geland: al 12 jaar woont ze op dezelfde plek. Misschien omdat de hele wereld hier vertegenwoordigd is in de mensen die hier wonen. “Ik wist dat hier veel verschillende mensen zouden wonen, maar niet zó veel. De laatste vijf jaar zie ik mensen uit steeds meer verschillende landen en dat is geweldig. In Bolivia zijn sowieso al minder mensen van andere landen, maar sinds de overheid is veranderd, zijn er minder buitenlandse bedrijven dus zijn er steeds minder mensen uit andere landen die daar werken.”
Gewoon anders
Ze ziet gigantische verschillen met Bolivia. “Bolivia is een kleiner land qua inwoners en is armer. Ook heeft het land een andere temperatuur, ander eten, natuur en cultuur. Het grootste verschil zit ‘m denk ik in de mensen en het dagelijkse leven. Hier kunnen kinderen alleen en vrij rond lopen of fietsen naar school. Hier is alles georganiseerd en gepland, daar leven we dag bij dag. Mensen daar zijn wat simpeler, puur, en delen alles. Hier zijn mensen direct en denken vooral aan hun eigen doelen. Iedereen leeft hun eigen leven. Maar niets is beter, het is gewoon anders.”