“Ik was verbaasd over de architectuur, de kubushuisjes en skyscrapers.. heel mooi,” zegt Julia uit Belarus, voor sommigen nog bekend als Wit-Rusland. Ze woont inmiddels sinds 2017 jaar in Rotterdam met haar man. “Die heb ik online ontmoet. Daarna zijn we vaak op vakantie geweest met elkaar. Dan kwam hij naar Belarus en ik naar hem.. mijn man wilde al wel in Belarus wonen maar ik wilde in Rotterdam wonen. Want het ging al niet goed in Belarus.”
Uiteindelijk koos het stel dus voor Rotterdam. En de architectuur was niet het enige dat haar daar beviel. “En ik vind het leuk dat je water dichtbij hebt. In Belarus is veel beton. En hier heb je overal wel een beetje water. Vooral de reflecties van de lichtjes in het water vind ik heel mooi.”
Smeltkroes
Ze is inmiddels zo aan Rotterdam gehecht, dat ze het mist als ze in Belarus is. “De eerste keer dat ik vanuit Nederland naar Belarus ging naar mijn ouders miste ik echt het verschil in talen, gezichten, verhalen… hier leeft het door al die verschillende culturen. Het is hier echt een meltkroes.” In Belarus zag ze ook wel wat andere bevolkingsgroepen, maar niet veel. “Voor de oorlog hadden we wel een grote Joodse bevolkingsgroep, maar nu niet meer. Nu hebben we alleen nog wat Russen, Oekraïners en Tartaren.”
Ze hoopt dan ook dat we de diversiteit van Rotterdam blijven koesteren en behouden. “We moeten niet oververhit worden van alle culturen in de stad. De gemeente wil bezuinigen. Maar ik hoop niet dat ze alle culturele centra en belangrijke plekken weg gaan slopen. We moeten onze cultuur en geschiedenis behouden en koesteren.”
Een gemeenschap
Ook ziet ze de stad graag weer meer een gemeenschap worden. Zoals het was in Ijsselmonde, waar ze woont. “Het was daar dorps maar nu is het echt anoniem. Het leven daar is weg. Het zou mooi zijn als mensen elkaar weer proberen te leren kennen en voor elkaar gaan zorgen.”
Zelf heeft ze haar gemeenschap gevonden via kunst en cultuur. Ook niet gek, want Julia is kunstenares. “Dus connecties bouwen met verschillende mensen is onderdeel van mijn werk. Zo maak ik ook vrienden. Je kunt je familie missen als je in een ander land woont, maar je kunt ook nieuwe familie maken waar je woont.” En dat heeft ze gedaan. Met mensen vanuit verschillende landen, natuurlijk ook uit Belarus. “In Rotterdam is er helaas geen hechte gemeenschap van mensen uit Belarus maar wel in Den Haag. Daarmee vier ik 29 juni een groot Belarussisch feest. Dan komen we samen, zingen en eten we en doen we workshops zoals weven.”
Nederlands
Ze vertelt haar verhaal in vloeiend Nederlands. “Dankzij mijn schoonmoeder. Want we komen vaak op bezoek. Ze denkt dat ze goed Engels kan praten, maar dat kan ze niet, haha. Daarom moest ik letterlijk van te voren uit mijn hoofd leren wat ik met haar wilde bespreken.”
Haar advies naar andere nieuwkomers is simpel. “Ga naar buiten. Praat met verschillende mensen. Dat is ook de manier om de taal te leren en de culturen die hier bestaan. Als je in je eigen kleine wereld blijft wonen, mis je zoveel. Blijf open.”