“Ik wil Engels leren,” was de zin die Rubel uiteindelijk naar Nederland bracht. Hij zei dit tegen twee vrouwelijke toeristen die genoten op het strand in zijn geboorteland Bangladesh. Hij was daar strandwacht en verhuurde paarden en strandstoelen. Met de toeristen waarmee hij werkte, leerde hij Engels. Daaronder zit nu zijn vrouw, waarmee hij in 2006 is getrouwd in Bangladesh.
Daarvoor kwam hij twee keer naar Nederland voor vakantie: in 2001 en 2003. Na de bruiloft mocht hij in 2008 permanent in Nederland wonen. En daar is Rubel erg blij mee.“Ik vind Nederland een prachtig land. Beter dan Bangladesh. Het heeft een betere kwaliteit van leven, een beter milieu en minder mensen. Ook is het land schoner en rijker. Ik vind de mensen ook fijn, ze zijn vrolijker en bevriend met elkaar. Ook is hier veel werk.” Zelf werkt hij in een hotel in Rotterdam. Daar helpt hij in de keuken voor het ontbijt. “Ik voel me hier beter dan in Bangladesh.” Zelfs het weer bevalt hem beter. “Koud is beter.” In de winter loopt hij buiten zonder jas.
Nederland leren kennen
In Rotterdam kijkt hij zijn ogen uit. “Hier zijn mensen van over de hele wereld. Afrika, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Australië… prachtig! Iedereen heeft een eigen taal. Maar,” gaat Rubel snel verder, “het is belangrijk dat iedereen de taal leert. Net als de regels, de wetten. En natuurlijk moet je de cultuur leren kennen. Je moet weten hoe het hier werkt.” Toch kan Rotterdam nóg beter volgens hem. “Minder gebouwen, meer groen en minder auto’s.”
Bangladesh
Zijn familie woont nog in Bangladesh. Deze helpt hij nog altijd vanuit Nederland door geld voor hun onderwijs. Maar hij helpt meer mensen dan alleen zijn familie. Met zijn vrouw heeft hij nu een stichting waarmee ze waterpompen in Bangladesh plaatsen. “Zo heeft een heel dorp bijvoorbeeld water gekregen.”