“Rotterdam inspireert mij omdat het symboliseert dat je altijd uit je as kan herrijzen,” zegt Könül uit Azerbeidzjan. “De stad lijkt niet op een andere stad in Nederland. Het heeft een grote en belangrijke geschiedenis, dat laat zien dat de stad veerkrachtig is.”
Ze kwam hier voor de eerste ker op 18-jarige leeftijd als uitwisselings-student. Ze volgde toen een bachelor in Turkije. “Toen koos ik Nederland vooral voor mijn carrière. Ik was heel jong en wist niet in welke situatie ik mezelf had gebracht. Ik was wel geïnteresseerd in Rotterdam.”
Nadat ze haar haar uitwisseling in Rotterdam en haar bachelor in Turkije had afgerond, ging ze terug naar Azerbeidzjan. Na een kleine reünie in Turkije kwam ze via haar thuisland toch weer in Nederland terecht. “De tweede keer koos ik voor Nederland omdat ik al bekend was met het land en het onderwijssysteem. En Nederland had een goede indruk achtergelaten de eerste keer.” Dit keer kwam ze terecht in Tilburg. “Door praktische redenen kon ik niet op het Erasmus studeren, dus koos ik de dichtstbijzijnde stad waar ik wél kon studeren. En het voelde meteen als thuis.”
Opnieuw ontdekken en bouwen
Dit keer was anders dan de eerste keer. “De eerste keer dat ik hier kwam, was ik gewoon bezig met het feit dat ik in m’n eentje ging wonen in een land waarvan ik niet veel wist, nieuwe mensen zou leren kennen en nieuwe plekken kon ontdekken. Toen was ik niet zo bewust van wat allemaal zou veranderen. Maar toen ik hier voor de tweede keer kwam, was ik bewuster van het feit dat ik nieuwe ervaringen maakte. Ik moest mezelf opnieuw ontdekken en bouwen. Dat kan soms zwaar zijn, maar ook mooi.”
Van Russisch tot Turks
Na een jaar kwam ze toch in Rotterdam wonen. “Ik hou van alle culturen die je hier kunt vinden. De eerste dagen dat ik hier was, symboliseerde dat. Een klusser renoveerde mijn huis maar hij kon geen Engels praten. Toen kwam ik erachter dat we samen Turks konden praten. Daarna ontmoette ik zijn baas die ook geen Engels maar ook geen Turks sprak. Met hem kon ik Russisch spreken. Daarna sprak ik Azerbeidzjaans met mijn kapper. Dat was zo leuk!”
Geen druk
Naast de multiculturele samenleving, zorgt ook de nuchterheid van de stad dat ze hier wil blijven wonen. “Ik hou van mijn land maar het leven daar heeft altijd een soort druk om jezelf op een bepaalde manier te presenteren, op een bepaalde manier te gedragen. Zo kon bijvoorbeeld nooit uit huis zonder make-up. Die druk thuis kan goed zijn, maar ik denk toch dat dat een van de redenen was dat ik mezelf daar niet op lange termijn zag wonen. Natuurlijk kun je leven op elke manier waarop je wilt maar je wilt ook comfortabel leven en niet anders zijn dan de massa. Hier kan dat wel. Rotterdammers respecteren anderen en maken zich niet druk om wat je doet, waar je werk of wat je draagt. Ze oordelen niet, ze proberen je te begrijpen. Je kunt hier jezelf zijn, dat is wat belangrijk is. Mensen zijn niet materialistisch hier, in elk geval minder dan in Azerbeidjan. Alsik over mijn eigen familie praat in Azerbeidjan zijn e niet zo, mar er is gewoon een druk om dingen zo te doen, maar in het algemeen zie ik het hier minder.”
Familie en vrienden
Al mist Könül natuurlijk wel haar thuisland, familie en vrienden. “Ik ben blij om hier te zijn maar het is niet makkelijk om ver weg te wonen van je familie en vrienden. Ik verliet Azerbeidzjan toen ik eind twintig was, dus ik had al goed ontwikkelde vriendschappen die ik moest achterlaten. Ik kan mijn vrienden en familie wel zien maar het is niet makkelijk, ik moet het echt plannen. Dus dat is misschien het enige waardoor het niet als 100% thuis voelt.”
Ze probeert de connectie met haar thuisland te behouden door Azerbeidzjaanse gebruiken te eren. “Ik probeer Azerbeidzjaanse gerechten te koken, Azerbeidzjaanse artiesten te bezoeken en de feestdagen te vieren. Zo vier ik Hovruz, dat is het vieren van het nieuwe jaar. Deze traditie heb ik inmiddels doorgegeven aan mijn Nederlandse partner, hij vindt dat ook leuk.”
Idealen en dromen
Ondanks het gemist, probeert ze zich te focussen op de voordelen die Rotterdam brengt. “Als je thuis mist, ga je dingen van daar vergelijken met hier, maar ik denk dat het belangrijk is om je te focussen op de dingen die het hier beter maken. Je moet niet vergeten waarom je hier kwam. Ik kwam hier met idealen en dromen en ik ga ervan uit dat alle mensen die hier kwamen hier komen met een doel. Dat moet je niet uit het oog verliezen in het dagelijks leven. En probeer de Nederlandse taal te leren en Nederlandse vrienden te maken. Dat maakt de ervaring om hier te zijn veel leuker.”
Dat doet Könül ook: inmiddels heeft ze een Nederlandse partner. “En er zijn nog genoeg ervaringen die ik hier kan opdoen. Dus voorlopig blijven we nog.”