“Nederland heeft voor mij gekozen,” zegt Tonya. Op haar 26ste ging ze op wereldreis. “Om de wereld en mezelf te ontdekken.” Via Indonesië, Singapore kwam ze in Duitsland om een vriendin te bezoeken. Vanuit Berlijn bezocht ze Amsterdam. Ik wilde eigenlijk drie weken in Nederland blijven en dan naar Londen. Maar ik vond het hier zó leuk dat ik wel wilde blijven. Iemand adviseerde om naar een Engelse cocktailbar te gaan in Rotterdam. Omdat ik daar werk kon vinden. En inderdaad, in één dag had ik een baan in de keuken. En daarna had ik in één week een kamer. Dat ging dus heel makkelijk. Vanuit hier kon ik internationaal werken en makkelijk reizen. Toen dacht ik: dit is mijn lot, ik moet in Nederland blijven.”
Drukker
Inmiddels is ze nu 26 jaar in Rotterdam en ze geniet. “Ik vind Rotterdam heel multicultureel. Ik ben een rijker persoon door de diversiteit die Rotterdam mij biedt. Mensen hier zijn open minded, dat vind ik echt fijn.” Tonya ziet de stad wel veranderen in die tijd dat ze hier woont. Het begint volgens haar steeds meer op Melbourne te lijken, haar thuisstad. “Rotterdam is steeds drukker aan het worden, er zijn steeds meer internationale mensen. In het begin waren winkels niet open op zondag, nu wel. Nu draait alles 24/7, dat vind ik leuk. Alles is veel makkelijker. Ook de gemeente is goed bezig. Er is veel meer groen en het is makkelijker om van Zuid, Oost, West en Zuid te komen dus dat vind ik fijn.” Toch heeft ze soms last van de drukte. “Er zijn steeds meer scooters en trams. En als ik naar de stad ga, hoor ik meer Engels dan Nederlands. Terwijl ik expres niet heb gekozen voor zo’n hele grote stad als Amsterdam omdat het daar zo druk is en niemand Nederlands spreekt.”
Nederlands praten
Alhoewel ze nu Nederlands praat en ze wil dat mensen Nederlands spreken, was het leren niet makkelijk. “De taal was echt een utidaging. Eerst dacht ik dat ik hier maar een paar jaar zou zijn. Dus ik wilde het niet leren. Maar toen bleef ik langer en wilde de cultuur kennen. Dan helpt het als je de taal kent.” Dus volgde ze een cursus. “Maar iedereen om mij heen praatten Engels tegen mij. en dan ga je toch verder praten in het Engels. Dat maakt het lastig om de taal te leren. Daarom zei ik na vier jaar tegen iedereen dat ze Nederlands tegen mij moesten praten. Want ik had mijn best gedaan om een begin te maken in het Nederlands. Zo heb ik het beter geleerd. Maar ik maak nog steeds fouten met de grammatica.”
Thuis in Rotterdam met Australische grapjes
Inmiddels voelt Tonya zich thuis. “Ik heb vrienden om me heen verzameld. Zo heb ik me aangemeld bij een tennisvereniging.” En dat is ook precies wat ze andere nieuwkomers zou adviseren. “Ler de taal, word lid van een organisatie waar je met andere mensen kunt verbinden. Leer de cultuur kennen.” Twintig jaar geleden kocht ze een huis in Rotterdam. “Dat gaf me een goed en rustig gevoel.” Toch is het ook leuk om af en toe iets van je thuisland om je heen te hebben. “Een paar jaar geleden had ik ook Australische vrienden en dat gaf een goed gevoel omdat je toch bepaalde grapjes samen hebt die anderen niet snappen.”