“Ergens in de stad las ik de zin ‘In Rotterdam, you’ll never walk alone’. En dat is waar. Ik heb geen seconde ervaren in Rotterdam waar ik me alleen voel,” zegt Bianca uit Roemenië. “Ik heb me altijd omringd gevoeld met expats. Zij kwamen hier allemaal voor kansen. En als je open bent, willen mensen je altijd wel helpen en je toelaten in hun gemeenschap of er een creëren.”
Bianca kwam in 2017 naar Rotterdam om te studeren. “Na de middelbare school keek ik naar verschillende opties zoals Londen en Kopenhagen. Ik koos voor Rotterdam omdat daar de beste opties waren qua studie en deze Engelstalig en het meest betaalbaar was. Ook trok het me aan dat Rotterdam een erg internationale stad is.”
Tussen de Maasboulevard en Kralingen
Bianca is blij met haar keuze. “Rotterdam is een perfecte combinatie van een kleine en grote stad. Als ik op de Maasboulevard naar de skyline kijk, voelt het als een grote stad met enorme mogelijkheden. Als New York. Maar als ik in Kralingen loop, voelt het als een kleine stad, heel vredig.” Daarom adviseert ze andere nieuwkomers dan ook de gehele stad te ontdekken. “Beperk je niet alleen tot het centrum of Kralingen.”
Roemenië vs. Rotterdam
Met haar geboortestad ziet ze veel verschillen. “Mijn stad is wat ouder. Het wordt wat toeristischer nu maar het is nog erg authentiek.” Roemenië heeft volgens Bianca een warmere cultuur. “In Rotterdam voelde het wel wat moeilijker om de warmte in mensen te vinden. Maar hoe meer je mensen leert kennen, hoe opener ze worden en ze je welkom heten in hun huis en hun cultuur.” Toch staan ze volgens Bianca meer open voor nieuwe dingen. “Ik ben generaliseren nu maar in Roemenië lopen de mensen toch wat achter. De meesten zijn niet open voor nieuwe dingen. Ze doen dingen graag zoals ze het gewend zijn. Als je een nieuw idee hebt in Rotterdam, denken anderen erover na en voeren ze het misschien zelfs uit.” Ook voelt Bianca zich in Rotterdam meer gewaardeerd. “Als mensen hier potentieel in je zien, willen ze je helpen groeien. In Roemenië kunnen ze je (te) hard laten werken, terwijl ze je niet echt waarderen.”
Maar één taal
Uiteindelijk wil ze dan ook niet terug naar Roemenië. “Ik hou ervan, het is een mooi land, maar het voelt niet als mijn plek. Ik voel me er niet meer thuis. Ik ga er nog wel eens heen voor mijn ouders. Laatst liep ik daarom op straat daar. Ik hoorde vooral Roemeens en een beetje Engels en Hongaars. Toen realiseerde ik me dat ik nooit meer in een stad kon wonen waar ik voornamelijk maar één taal hoor. In Rotterdam hoor je van alles, van Spaans, Nederlands, Portugees tot Turks. Dat maakt de stad zo uniek en speciaal: de mensen die de diversiteit, kleur en smaak naar de stad brengen.”
Nieuwe culturen ontdekken
In Rotterdam voelt ze zich dan ook wel thuis. “Door de openheid van mensen en de kansen die de stad bood, heb ik een leven op kunnen bouwen.” Nu werkt ze op afstand voor een bedrijf in Brussel. Daarnaast heeft ze ook een baan bij de Erasmus Universiteit. “Ik geef daar les en werk aan een project dat me echt aan het hart gaat.” Zodanig dat ze er zelfs voor in Rotterdam blijft, terwijl ze eigenlijk ergens anders heen wilt. “Dat ligt niet aan Rotterdam. Ik ben hier zeven jaar geweest. Nu wil ik nieuwe dingen en culturen ontdekken in de wereld. Dus wil ik wel ergens anders heen. Maar eerst wil ik dit project afronden.”