“Rotterdam was de stad die ons het beste leek om ons pensioen door te brengen,” zegt Minna uit Panama. Ze was altijd geïnteresseerd in de wereld, andere mensen en andere culturen. Daarom studeerde ze internationale relaties en ging ze op vakantie naar Indonesië. Daar ontmoette ze haar huidige Nederlandse man. Ze trouwden, leefden 4,5 jaar in Jakarta en kregen daar twee kinderen. Daarna verhuisden ze nog een aantal keer; in totaal leefden ze op vier continenten.
“Toen de pensioenleeftijd eraan kwam, dachten we na over waar we ons pensioen door zouden brengen. We dachten ook aan Panama, maar we zagen meer kansen voor onze kinderen in Rotterdam. Voor hun master bijvoorbeeld. En Rotterdam is de stad waar mijn man vandaan komt. De stad is heel comfortabel en modern. Ook is het een multiculturele stad, je kunt hier doen wat je wilt, eten wat je wilt, allerlei soorten dingen vinden in de winkels en mensen uit verschillende cirkels ontmoeten. Dat is ongelofelijk, echt leuk. Ik hou van de openheid van mensen. Zo voel je je nooit een buitenlander hier. Dat is leuk. Bovendien heeft de stad goede faciliteiten zoals publiek transport, veel fietspaden en groen. En je kunt hier zoveel verschillende activiteiten doen. Dus daarom kozen we voor Rotterdam.”
Leren van moeilijkheden
In 2012 verhuisde het gezin naar Rotterdam. Maar vergelijken met andere steden waar ze woonde, doet ze niet meer. “Na zoveel jaren reizen, zie je dat elke stad je andere kansen geeft. Daar ben ik gewoon dankbaar voor. Natuurlijk is er geen beter land dan je eigen land, maar ik kan andere plekken nu ook goed waarderen. Natuurlijk zijn sommige dingen moeilijk, maar ik heb geleerd dat je daarvan kunt leren. En als je leert, dan opent je mentaliteit en wordt je beter.
Altijd blij
Haar positieve instelling komt ook voort uit haar Panamese wortels. “Mensen uit Panama zijn altijd blij. Wij genieten van alles, of we nu veel of weinig hebben. En dat delen we ook graag.” Daarom is het ook niet gek dat kerst een feest is dat ze erg waardeert. “Dan maken we een groot diner met de familie. Maar iedereen is dan welkom aan onze tafel. Iedereen die hulp nodig heeft, helpen we graag en daarmee delen we ook graag ons eten.”