“Ik bezocht ik Rotterdam voor mijn werk, en ik werd verliefd,” zegt Ole uit Nigeria. In zijn thuisland droomde hij al om te studeren in het buitenland. In Duitsland vond hij daarvoor de beste mogelijkheden, dus leefde hij daar zijn droom. Hij bleef 18 jaar in het land voordat hij naar Rotterdam verhuisde nadat hij de stad een paar dagen bezocht had en verliefd werd. “Er zijn hier zoveel verschillende culturen, en mensen zijn heel warm en open.” Dat voelde anders in Duitsland. “Er is wel vooruitgang in Duitsland de afgelopen jaren, maar nog steeds is er een kloof tussen Nederland en Duitsland. Mensen die in Duitsland op mij lijken, moeten nog steeds twee keer nadenken voordat ze zichzelf identificeren als Duitsers. Soms doen ze dat, maar dan worden ze soms ook bevraagd. Ik had niet het zelfvertrouwen om dat te doen. Mensen in Rotterdam wel; hier houden mensen met een migratieachtergrond hun hoofd hoog en maken ze deel uit van de samenleving. Ik wilde me ook zo voelen; ik wil naast de mensen staan, niet onder of achter ze. Eigenlijk wilde ik me meer thuis voelen.”
Een gemeenschap en taal maken een thuis
En dat doet hij inmiddels al drie jaar in Rotterdam. “Voor mij is thuis waar mijn hart is, en waar ik een gemeenschap heb die me welkom laat voelen.” Het was een uitdagingen voor Ola om hier connecties te vinden met mensen. “Ook omdat ik de taal niet spreek. Maar ook omdat er een limiet is aan de openheidvan de mensen hier. Het is lastig om in de inner circle te komen van mensen. Velen hier hebben hun vrienden vanaf hun kindertijd en zijn wat wantrouwig om nieuwe vrienden te maken dus het duurt lang, je moet daar echt geduld voor hebben. Je kunt niet verwachten dat je meteen vrienden krijgt. Je moet ook moeite doen om een gemeenschap te creeëren waar je in wilt zijn.” En dat deed Ole. Hij bezocht vele evenementen zoals concerten en festivals om mensen te ontmoeten. En nu leert hij ook Nederlands. “Ik denk dat ik de taal nu veel meer kan begrijpen dan dat ik het kan spreken,” lacht jij. “Dat is nog een uitdaging.”
Nigeriaan of Duitser?
Dat hij zich thuis voelt in Rotterdam, wil niet zeggen dat hij zijn thuisland en bijbehorende cultuur vergeet. “Ik ben natuurlijk gewoon een Nigeriaan. En die steunen elkaar. Dus als ik andere Nigerianen zie, zal ik die ook steunen. Al heb ik ook lang in Duitsland gewoond en voel ik me ook Duits. Soms kijk ik echt met Duitse ogen naar iets. Maar nu wordt dat ook Nederlands. Dat past wel in de globalisering waarin we nu leven toch?” Zijn Nigeriaanse wortels zie je vooral als je Ole thuis bezoekt. “Dan is er veel eten voor je. Dat heb ik meegekregen van huis uit: als je een gast hebt, bereidt je een feest voor. Dat betekent niet een klein beetje eten, maar verschillende soorten eten. Dat stuk zit nog steeds in mij.”