“Het was een hele cultuurshock toen ik naar Rotterdam kwam,” zegt Chahida uit Oran, de tweede stad van Algerije. In 2002 vroeg haar werkgever in Londen haar om naar Rotterdam te komen. “Ik had geen idee wat me te wachten stond. Maar financieel kon ik het aanbod niet weigeren. Daarom woon ik hier nu al meer dan twintig jaar.”
Eerste indrukken
De verhuizing bleek moeilijker dan ze dacht. “Ik sprak geen Nederlands en wist niet eens waar ik brood kon kopen,” lacht ze. Ook op sociaal gebied voelde ze zich eenzaam. “In mijn land is gastvrijheid heel belangrijk. Als er iemand nieuw is, krijgt die meteen hulp, eten, soms zelfs te veel! Hier dacht ik: waarom vraagt niemand hoe het met me gaat?” Later begreep ze dat Nederlanders vooral elkaars privacy willen respecteren. “Ze zeiden: natuurlijk helpen we, maar je moet het wel vragen. Dat was voor mij echt een cultuurshock.”
Leren van de Nederlandse cultuur
Shahida ontdekte dat ze zelf ook veranderde door haar nieuwe leven. “Ik ben nu altijd op tijd. In Algerije maakt het niet uit of je een uur later komt. Maar hier word je echt geacht op tijd te zijn. Mijn familie zegt nu soms: jij bent te Nederlands geworden,” vertelt ze lachend.
Chahida bewondert ook hoe Nederlanders met geld omgaan. “Ze leren kinderen al jong hoe ze moeten sparen en plannen. Dat vind ik nog steeds moeilijk. Maar ik probeer het te leren.”
Mensen ontmoeten
Hoewel het in het begin zwaar was, voelt Chahida zich inmiddels thuis. Ze vond vrienden via vrijwilligerswerk. “Ik hielp eens in een bakkerij en leerde daar hoe je zuurdesembrood maakt. Dat is nu een van mijn passies geworden.”
De diversiteit van Rotterdam vindt ze prachtig. “Er wonen hier zoveel nationaliteiten. Ik heb mensen ontmoet van over de hele wereld. Het doet me denken aan mijn geboortestad Oran, ook een havenstad waar mensen openstaan voor anderen.”
Traditioneel koken en theetijd
Toch houdt ze haar eigen cultuur in ere. Tijdens de Ramadan kookt ze nog steeds traditionele Algerijnse gerechten. En ze heeft een gewoonte die ze nooit loslaat: “Theetijd! Rond vier uur maak ik muntthee en eet ik koekjes. Dat deed ik vroeger al met mijn moeder. Dat moment van rust en gezelligheid koester ik nog steeds.”
Voor de toekomst ziet Chahida zichzelf voorlopig in Rotterdam blijven. “Ik ga bijna met pensioen en ik wil graag reizen met mijn Nederlandse partner. Later zie ik wel waar ik oud wil worden. Maar voor nu voelt Rotterdam echt als thuis.”