“Ik adem hier nooit diep in.” vertelt Suelae als het gaat om de schaduwzijden van het stadsleven in Rotterdam. “Want dan adem ik lucht in van een sigaret, afval of uitlaatgassen van auto’s.’’ Dat is anders dan in de weelderige regenwouden van Antigua en Barbuda, een Engelstalige eilandstaat in het Caribisch gebied, waar Suelae opgroeide. Ze mist thuis en wil ooit weer meer tijd in haar thuisland doorbrengen. Maar voor nu ligt haar focus op het opbouwen van een carrière, en daarvoor is Rotterdam de juiste plek.
Van Parijs naar Rotterdam
In 2018 verhuisde Suelae naar Rotterdam om te studeren aan de Willem de Kooning Academie. Vanuit Parijs, waar ze eerder kunst studeerde, zocht ze een plek in Europa met goede opleidingen en betaalbare studiekosten. De eerste school die reageerde, lag in Rotterdam. Een korte wandeling door de stad en een bezoek aan de Markthal waren genoeg om haar te overtuigen. “Ik kende niemand hier, wist weinig van Nederland, maar het voelde meteen goed.”
Een stukje Cariben in de stad
Die keuze bleek meer dan geluk alleen. Al snel ontdekte Suelae hoe groot en levendig de Caribische gemeenschap in Rotterdam is. “Over de Kruiskade lopen en bakbanaan, zoete aardappels en Taro (een knol soort) zien liggen… dat geeft een gevoel van thuis. De muziek, de mensen, de smaken – het maakt dat ik me geworteld voel.”
Warmer dan Parijs
Vergeleken met Parijs ervaart ze Rotterdam als warmer en hechter. Niet alleen qua stad, maar ook op school. “In Parijs was het heel individualistisch: je moest alles zelf uitzoeken. Hier helpen mensen je, er is ruimte voor verbinding.”
Die verbinding zoekt ze actief op: via studievrienden, workshops, community-events en nieuwe ontmoetingen. “Rotterdam is zo divers dat je de hele wereld kunt ervaren zonder de stad te verlaten. Dat is echt een privilege.”
Tradities behouden
Ook tradities uit haar geboorte-eiland vinden hun weg naar haar leven hier, zoals het Zomercarnaval. “Ik had nooit de kans om in mijn land mee te doen, maar in Rotterdam kan ik dansen, zingen en eten alsof ik terug ben.”