“Ik voelde me meteen thuis in Rotterdam,” zegt Ahmed. Hij is geboren in het kleine Egyptische stadje Malia. Hij werkte voor een groot bedrijf, waar hij veel voor reisde. “Op en geef moment vroegen ze me om op het hoofdkantoor in Rotterdam te komen werken als projectmanager.” Die kans kon hij niet laten gaan. Hij kende Rotterdam toen al als toerist. “Ik bezocht ook Amsterdam, maar Rotterdam voelde speciaal. De sfeer, de mensen, de gebouwen – het klopte gewoon. Ik voelde dat dit een plek was waar ik ooit wilde wonen.”
Fietsend de stad ontdekken
Zo verhuisde hij in 2020, midden in de coronapandemie, met zijn vrouw naar Nederland. “Natuurlijk was het moeilijk, alles was gesloten. Maar ik voelde me niet opgesloten. Ik deed alles samen met mijn vrouw; we waren twee expats in een vreemd land. Dat maakt alles makkelijker.” Samen gingen ze vaak fietsen en ontdekten zo de stad. “Je ziet dan zoveel mooie plekken die je met de auto nooit zou zien.”
Fietsen was niet nieuw voor Ahmed. “Maar in Egypte is fietsen vooral iets voor vrije tijd. Hier is het écht een manier van leven. Het is fijn dat de stad daar zo goed op is ingericht. Of je nu fietst, loopt of met de auto gaat – er is ruimte voor iedereen.”
Diversiteit en werkcultuur
Hoewel het een moeilijke tijd was om te verhuizen, is Ahmed blij dat hij de stap heeft genomen. “Tijdens zo’n periode leer je veel over jezelf en over de mensen om je heen.” En in Rotterdam zijn er nogal veel verschillende mensen om Ahmed heen. Die diversiteit spreekt hem wel aan. “Ik wist dat het een multiculturele stad was, maar niet dat er wel 170 nationaliteiten wonen! Dat maakt het zo levendig. Je kunt jezelf zijn én onderdeel worden van de gemeenschap. Er is plek voor iedereen.”
Ook de Nederlandse werkcultuur waardeert Ahmed. “In andere landen was werk alles. Hier is er balans. Je hebt tijd voor je gezin, voor vrienden, voor jezelf. Dat helpt echt om je goed te voelen.” Maar ook wordt er hard gewerkt in de stad. En dat vindt Ahmed alleen maar fijn. “Rotterdam is een plek waar hard werken wordt beloond, maar waar je ook echt jezelf kunt zijn.”
Van voetbalgroep tot gemeenschap
Ahmed maakte zijn eerste vrienden dan ook via zijn werk. “Het was een internationale organisatie, dus ik was niet de enige expat.” Maar hij wilde meer contact buiten werk. Tijdens de tweede lockdown miste hij voetbal en plaatste een oproep op Reddit. “We begonnen met een kleine groep expats. Nu spelen we elke vrijdag met een groep, ook met andere Egyptenaren die ik zo heb leren kennen. Het is meer dan voetbal – het is een gemeenschap geworden.”
De Nederlandse taal en jeugd
Hoewel Ahmed in een internationale werkomgeving werkt, wil hij graag Nederlands leren. “Ik waardeer de cultuur en wil iets teruggeven. Ik voel me welkom hier, en door de taal te leren, toon ik respect. Ik begrijp Nederlands goed en spreek steeds beter. Ik blijf oefenen.”
Hij geeft de Nederlandse tradities dan ook graag door aan zijn twee jonge kinderen die hier zijn geboren. “Ik wil ze een beetje van die typische Nederlandse jeugd meegeven.”
Samen ramadan en suikerfeest
Ondanks dat Ahmed nu in Nederland woont, houdt hij ook vast aan Egyptische tradities. “Tijdens Ramadan komen we vaak samen om het vasten te breken. Ik vind het fijn om het Suikerfeest (Eid) met andere Egyptische families te vieren. De moskeeën spelen daarbij ook een grote rol.”