‘’Ik voelde me zó alleen.” Zo beschrijft Mihaela uit Moldavië haar eerste maanden in Rotterdam. Ze was wel eens eerder een keer verhuisd, maar in 2020 verhuisde ze voor de liefde naar de Maasstad – midden in een wereldwijde lockdown. ‘’Alles was dicht: cafés, bioscopen, musea. Ik kende niemand, behalve mijn vriend en zijn familie.”
Mihaela groeide op in Moldavië en vertrok al op haar negentiende om te studeren in Frankrijk. Via een uitwisselingsjaar in Duitsland ontmoette ze haar vriend, een Rotterdammer. “We hadden meteen een goede klik. Later stelde hij voor dat ik naar Rotterdam zou komen om te kijken of we écht bij elkaar pasten.”
In 2020 vond ze een stageplek in de stad en verhuisde. “Het was spannend: een nieuw land, samenwonen voor het eerst én midden in een pandemie. Alles tegelijk.”
Eerste indruk: modern, maar kil
Hoewel ze al eerder in Nederland was geweest, moest Mihaela wennen aan Rotterdam. “Ik vond het in het begin heel modern en wat kil, met die hoge gebouwen. Niet zo charmant als Leiden of Amsterdam. Maar toen de stad na de lockdowns weer open ging, ontdekte ik hoe internationaal en gastvrij Rotterdam eigenlijk is. Toen werd ik verliefd.”
Nieuwe vrienden in een digitale wereld
Omdat ontmoetingsplekken gesloten waren, zocht Mihaela creatieve manieren om mensen te leren kennen. “Ik vond communities via Facebook en apps als Meetup. We gingen samen wandelen, want dat kon wél. Zo ontmoette ik Moldaviërs, maar ook Fransen, Engelsen en Nederlanders. Een paar van die eerste vriendschappen bestaan nog steeds.”
Van cinema tot koor
Toen de stad weer open ging, ging er ook een nieuwe wereld voor haar open. “Ik ontdekte Kino, mijn favoriete bioscoop, en werd vrijwilliger bij het International Film Festival Rotterdam. En sinds kort zing ik bij het Space Choir. Dat is zo’n fijne manier om mensen te ontmoeten – zingen is een universele taal.”
Een boterham en geen dure auto’s
Een groot verschil met Nederland ziet ze in eten. “In Moldavië besteden we veel meer tijd aan koken. Hier eten mensen vaak een broodje tussen de middag, wij maken warme lunches. Maar ik heb ook de Nederlandse efficiëntie overgenomen – soms neem ik zelf ook gewoon een boterham.”
Wat ze juist waardeert aan Nederland is de eenvoud. “Mensen hier zijn nuchter, ze pronken niet met dure auto’s of huizen. In Moldavië is dat anders. Ik vind het mooi dat het hier wat gelijkwaardiger voelt.”
Wijn en gastvrijheid
Toch houdt Mihaela ook vast aan haar roots. “Dit jaar vierde ik voor het eerst sinds lange tijd weer Pasen op de Moldavische manier: eieren verven met uienschillen en het bakken van een zoet paasbrood. Ook breng ik vaak een fles Moldavische wijn mee naar vrienden. Wijn en gastvrijheid horen bij ons: we houden van samen eten en dansen. In Moldavië staat bij een bruiloft niemand stil, iedereen danst de Hora in een kring.”