“Rotterdam heeft een erfgoed van diversiteit,” zegt Cara uit Namibië. Cara is geboren in Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Daar is haar moeder ook geboren. Haar vader is geboren in het Verenigd Koninkrijk. Zijn familie migreerde naar Zuid-Afrika toen hij een kind was. Nadat Namibië onafhankelijk werd van Zuid-Afrika, kwam hij daar terecht.
Cara wilde altijd al in het buitenland studeren. Haar bachelor volgde Cara in Kaapstad, Zuid-Afrika. Daarna keerde ze terug naar Namibië, waar ze te maken kreeg met corona. Het zorgde voor een geïsoleerd leven. “Na corona wilde ik iets anders met mijn leven. Ik wilde verder studeren in Europa, en dat was ook een makkelijke manier om een visum te krijgen.” Ze dacht aan het Verenigd Koninkrijk, omdat ze goed Engels spreekt. “Dat is de voertaal in Namibië. Mijn moeder en haar familie spreken Afrikaans, maar op school sprak ik Engels.” Echter bleek studeren in het Verenigd Koninkrijk te duur. Ze koos voor de master Media en Creatieve Industrieën aan de Erasmus universiteit in Rotterdam. “Ik wist niet veel over Rotterdam. Veel vrienden zeiden: ‘Waarom niet Amsterdam?’ Maar ik wilde in de stad wonen waar ik studeerde.”
Multicultureel vanuit de geschiedenis
Cara herinnert zich haar aankomst in Rotterdam goed. “Ik kwam aan bij Centraal Station en dacht: ‘Wat rustig en mooi!’ De stad voelde meteen open en welkom.” Rotterdam bleek heel anders dan ze verwachtte. “Het is veel ruimer dan ik dacht en ontzettend multicultureel.” Dat zorgde ervoor dat ze toch langer bleef na haar master.
Ze woont nu al vier jaar in de stad en voelt zich thuis. “Mensen vragen vaak waarom ik niet in Amsterdam woon omdat ik daar werk. Maar Rotterdam past beter bij mij. Amsterdam is wel internationaal maar vele expats komen en gaan. Rotterdam heeft een geschiedenis van migratie waardoor het multicultureel is. Dat voel je. De stad is warm en welkom.”
Nieuwe mensen leren kennen
Toch was wonen in Nederland niet altijd makkelijk. “In Namibië zijn mensen heel open. Je maakt snel vrienden. Hier vond ik dat moeilijker,” zegt Cara. Ze merkte dat Nederlanders vaak vriendenkringen gescheiden houden. “Ik ben gewend om vrienden te hebben die elkaar ook kennen. Hier zijn het vaak losse contacten.”
Ze probeerde toch vrienden te maken via haar studie, werk en een paar mensen uit Namibië die ook in Nederland wonen. “Ik heb nu wel een netwerk, maar nog geen echte vriendengroep zoals ik die gewend was.”
Fietsen naar de Kino
Ook het bewegen in de stad was even wennen. “Namibië heeft veel heuvels, dus daar fietsen mensen niet. Hier is alles vlak en iedereen fietst,” lacht ze. “Ik had jaren niet gefietst. Het was even spannend in het begin!” Nu fietst ze makkelijk rond in de stad en kent ze de leukste plekjes. Zelf komt ze graag in de bioscoop Kino. “Ik hou van films. Met mijn Cineville-pas ben ik daar vaste klant.”
Gemis uit Namibië
Wat mist ze uit Namibië? Vooral het eten. “We houden van braai – dat is barbecueën. Dat is echt een sociaal moment. Helaas is het hier moeilijker met het weer en mijn vriend is ook veganist. Dat is soms even schakelen, want de keuken in Namibië is erg gericht op vlees.” Maar helemaal terug naar Namibië wil Cara niet. “Ik blijf voorlopig in Rotterdam. Ik heb mijn leven hier opgebouwd. Maar Namibië blijft in mijn hart. Misschien woon ik ooit een deel van het jaar daar en een deel hier. Wie weet?”