“In Rotterdam kun je zijn wie je bent – niemand oordeelt,” zegt Shreya uit Nepal. Ze verhuisde in 2020 naar Europa om haar master te doen. Ze koos voor een bijzonder programma waarbij ze in twee jaar tijd in vier verschillende landen woonde: Tsjechië, Frankrijk, Italië en Nederland. “Ik had ook opties in de VS of Singapore, maar dit Europese programma was uniek én ik kreeg een volledige beurs van de EU. Als student uit Nepal was dat een droomkans.”
Tijdens haar studie ging ze spontaan een dagje op bezoek naar Rotterdam. “Amsterdam zat vol vanwege een festival, dus zijn we uitgeweken naar Rotterdam. Het was leuk, maar ik dacht toen nog niet: hier ga ik wonen.”
Toch kwam ze na haar master terug. Niet voor een persoon, maar voor een professor. “Ik bewonderde haar werk en wilde graag onder haar begeleiding mijn scriptie schrijven. Nu doe ik ook mijn PhD bij haar.” De keuze voor Rotterdam bleek de juiste.
Mensen die op mij lijken
Een van de eerste dingen die Shreya opviel in Rotterdam, was de diversiteit. “In Nepal zijn we ook divers, maar tijdens mijn master woonde ik in rustige, minder diverse plaatsen. Rotterdam voelde meteen anders. Ik zag mensen die op mij leken, maar ook mensen die totaal anders waren. Dat vond ik mooi. Het maakt de stad toegankelijk.”
In hetzelfde schuitje
Shreya voelde zich snel op haar gemak in Rotterdam. “In veel Europese steden is het lastig om je plek te vinden. Maar in Rotterdam vond ik snel mensen die in hetzelfde schuitje zaten. Nieuw in de stad, op zoek naar contact.” Via expatgroepen op Facebook, bordspelavonden, universiteitsevenementen en toevallige ontmoetingen bouwde ze haar eigen netwerk op. “In Rotterdam begin je misschien met niets, maar als je openstaat voor nieuwe mensen, kun je echt een fijne gemeenschap opbouwen.”
Al duurt dat wel even, wil ze meegeven aan anderen die net in de stad komen wonen. “Verwacht niet dat alles meteen lukt. Begin klein, met een hobby, een avondje uit, of een kennismaking op de universiteit. Je zult merken dat je niet de enige bent die op zoek is.”
Eerlijkheid zonder opsmuk
De Rotterdamse mentaliteit past bij Shreya. “In Nepal vonden mensen mij soms té direct. Hier is dat normaal. Eerlijkheid wordt gewaardeerd – dat voelt bevrijdend.” Net als de werkcultuur. “Het heeft iets nuchters. Mensen zijn bezig met hun werk en hun leven, zonder veel opsmuk. Daar houd ik van.”
Ongemakkelijk gevoel
Maar niet alles voelde meteen goed. Toen ze net in Rotterdam woonde, waren er verkiezingen geweest. Sommige politieke uitslagen gaven haar een ongemakkelijk gevoel. “Ik dacht even: willen mensen hier wel dat ik er ben?” Gelukkig heeft ze nooit persoonlijke negatieve ervaringen gehad. “De mensen zelf zijn vriendelijk en open. In deze stad mag je zijn wie je bent, zonder dat je raar wordt aangekeken. Dat waardeer ik enorm.”
Inmiddels voelt ze zich goed thuis in de stad en leert ze Nederlands. “Je kunt hier prima leven zonder Nederlands, maar ik merk dat ik me meer verbonden voel nu ik de taal leer. Het is ook een teken van respect naar het land waar je woont.”
Eten als thuisgevoel
Ze waant zich soms nog in Nepal door veel te koken. “Nepalese gerechten geven me een gevoel van thuis. Veel ingrediënten vind ik hier – soms in Indiase of Surinaamse winkels.” Ook viert ze af en toe Nepalese festivals, maar ze is niet erg religieus. “De meeste tradities zijn religieus, en daar voel ik me minder bij betrokken. Maar eten? Daar hou ik aan vast.”
Shreya is nu bezig met haar promotieonderzoek. Wat daarna komt, weet ze nog niet precies. “Ik sta open voor banen overal ter wereld, maar als ik in Nederland blijf, dan wil ik graag in Rotterdam blijven. Het is mijn stad geworden.”