“Voor mij is menselijk contact de sleutel tot integratie,” zegt Vincent met een brede glimlach. Hij groeide op in Lusaka, Zambia, maar woont inmiddels bijna de helft van zijn leven in Rotterdam. Wat begon met een zomerliefde groeide uit tot een nieuw bestaan in een stad die hij nu zijn thuis noemt.
Vincent kwam zeventien jaar geleden voor het eerst naar Nederland. “Ik was 27 jaar oud toen ik de moeder van mijn kinderen ontmoette. Zij was half Zambisch, half Nederlands en op vakantie in Zambia. We werden verliefd en besloten samen een gezin te stichten. Toen kwam de vraag: wie verhuist naar wie? Ik zei: ik kan naar Nederland komen. Zo ben ik in Rotterdam beland.”
Modern, hard werkend en direct
Zijn eerste indruk van de stad vergeet hij nooit. “Rotterdam is een prachtige stad. Modern, vol indrukwekkende architectuur. Maar wat me het meest opviel was hoe hard mensen hier werken, en hoe direct ze zijn. Dat waardeer ik: je weet altijd waar je aan toe bent.” Ook waardeert hij de creativiteit in de stad. “Rotterdam bruist van jonge, creatieve mensen. Er is altijd iets nieuws te ontdekken. Het houdt de stad levendig en inspirerend.”
Vrienden maken als toiletmedewerker en creatieveling
Volgens Vincent was de overgang naar Rotterdam makkelijker dankzij de culturele diversiteit van de stad. “De multiculturele samenleving hier maakt integratie veel sneller. In een stad die minder divers is, voel je je sneller een buitenstaander. Maar in Rotterdam voelde ik me meteen welkom. De enige barrière was de taal. Verder voelde ik me thuis.”
Al was het niet altijd makkelijk om goed contact te maken met Rotterdammers. “Ze kunnen gesloten zijn. Het duurt soms lang voordat ze je toelaten in hun kring. Ik moest zelfs als toiletmedewerker in een nachtclub werken om vrienden te maken. Na drie ontmoetingen begonnen mensen me pas te begroeten en omhelzen. In Zambia gaat dat veel sneller – daar verbind je meteen.”
Naast een baantje als toiletmedewerker, zocht Vincent ook contact met mensen door mensen te zoeken die hetzelfde leuk vinden als hij. “Ik ben danser en percussionist. Via de creatieve sector leerde ik veel mensen kennen. Ook richtte ik African Bubble Massage op, de eerste Afrikaanse massagesalon in Rotterdam. Daarnaast loop ik in maskerade-outfits door de stad. Mensen spreken me dan aan en zo ontstaan contacten.”
Structuur tegenover spontaniteit
Inmiddels voelt hij zich een echte Rotterdammer en heeft hij zich zelfs aangepast aan de Nederlandse structuur. “Alles is gepland, alles staat aangegeven. Je hoeft niemand iets te vragen, want de informatie is overal. In Lusaka is het minder georganiseerd, en dat kan ook voordelen hebben. Structuur brengt rust, maar ook stress. Toch kies ik voor structuur, want het helpt om dingen op tijd te doen.”
Respect voor ouderen
Bepaalde tradities uit zijn thuisland neemt Vincent bewust mee. “Respect voor ouderen is heel belangrijk in onze cultuur. Ik vraag oudere mensen hoe hun dag was of help ze een tas dragen. Dat doe ik hier ook, omdat het bij mijn identiteit hoort. Voor mij is sociaal contact de beste manier om elkaar te helen als mens.”
Meisjes in Zambia naar school helpen
Inmiddels heeft Vincent uiteenlopende banen gehad en zijn plek gevonden. Maar zijn blik reikt verder dan Rotterdam. “Mijn droom is om meisjes in Zambia te helpen naar school te gaan. Er zijn zo’n 500.000 meisjes die nu niet naar school kunnen, omdat ze elke dag tien kilometer moeten lopen. Toen ik in Nederland zag hoeveel fietsen hier ongebruikt rondslingeren, dacht ik: waarom brengen we die niet naar Zambia? Een fiets kan hun toekomst veranderen.”