170+ Rotterdammers
Milas verhaal
Mila vluchtte in ‘89 met haar dochter uit Armenië naar Nederland. “Het was een moeilijke tijd toen de Sovet-Unie uit elkaar viel. Mensen waren allemaal in de war. Ik wist niet hoe ik verder moest met mijn dochter.” Toevallig was haar vriendin met een Nederlander getrouwd. Zij overtuigde Mila om ook te komen. Ze kwam eerst aan in Hillegom. “Mijn dochter leerde een jaar Nederlands en wilde daarna studeren. We wonnen verschillende adviezen in en kozen toen voor de Erasmus Universiteit.”
Multicultureel, onveilig en vies
Ze verhuisden in 2000 naar Rotterdam Zuid. Daar voelde ze zich nog niet meteen thuis. Mila voelt een groot verschil tussen Armenië en Rotterdam. “En Rotterdam is in twintig jaar ook veranderd. Het is nóg multicultureler geworden. In Amsterdam is het anders; dan ben je echt in Nederland. Maar als je in Rotterdam bent, is het bijna onduidelijk waar je bent. Ik vind die vele nationaliteiten goed, maar de veiligheid moet goed zijn. Rotterdam is onveiliger en viezer geworden. “Soms als ik boos was, riep ik: ‘Wat doe ik hier?!’,” lacht ze.
Onderzoeken
Daarom is haar advies naar andere nieuwkomers dan ook om niet te snel boos te worden, maar open-minded te blijven. “De multiculturele samenleving is moeilijk te accepteren als je van een eentonig land komt. Maar je moet onderzoeken: lopen, kijken wat er is, kijken wat beter kan. Je moet je wortelen. Waar het goed voelt, moet je blijven plakken. En probeer met aardige en gelukkige mensen om te gaan die niet zeuren,” lacht ze.
Trots op Armenië
Nog steeds heeft ze wel eens heimwee naar Armenië. “Ik ben trots om een Armeniër te zijn en het is een eer om mijn volk voor te stellen. Het is een oud, aardig, open, vreedzaam en hardwerkend volk. In Armenië zou wie dan ook zich thuis voelen. Het is zó veilig dat je ‘s nachts op elke plek alleen kunt lopen. Ik ben daar ook niet bang van mensen. Ik hou van mijn land.” Ze gaat dan ook regelmatig terug.
Mooier en boeiender
Uiteindelijk is Mila blijven op de plek die goed voelde en blijft daar: Rotterdam. “Het is over de jaren heen mooier en boeiender geworden. Het is een moderne stad.” Nu haar dochter een gezin heeft gesticht en Mila kleinkinderen heeft, voelt ze zich hier definitief thuis. “Ik voel ik me gelukkig en thuis hier. Het is míjn stad geworden. Ik ben Rotterdamse. Daar ben ik ook trots op.”
Milas story
Mila fled with her daughter from Armenia to the Netherlands in ’89. “It was a difficult time when the Soviet Union fell apart. People were all confused. I didn’t know how to go on with my daughter.” Coincidentally, her friend was married to a Dutchman. She convinced Mila to come, too. She first arrived in Hillegom. “My daughter learned Dutch for a year and then wanted to study. We sought different advice and then chose Erasmus University.”
Multicultural, unsafe and dirty
They moved to Rotterdam Zuid in 2000. There she did not feel at home right away. Mila feels a big difference between Armenia and Rotterdam. “And Rotterdam has also changed in twenty years. It has become even more multicultural. In Amsterdam it’s different; then you’re really in the Netherlands. But when you’re in Rotterdam, it’s almost unclear where you are. I think the many nationalities are good, but safety has to be good. Rotterdam has become more unsafe and dirty. “Sometimes when I was angry, I would shout, ‘What am I doing here!’” she laughs.
Surveys
So her advice to other newcomers is not to get angry too quickly, but to stay open-minded. “The multicultural society is hard to accept if you come from a monotonous country. But you have to explore: walk, see what’s there, see what could be better. You have to put down roots. Where it feels good, you have to stick. And try to hang out with nice and happy people who don’t whine,” she says smiling.
Proud of Armenia
She still sometimes feels homesick for Armenia. “I am proud to be an Armenian and it is an honor to introduce my people. They are an old, kind, open, peaceful and hardworking people. In Armenia, anyone would feel at home. It is SO safe that you can walk alone in any place at night. I am not afraid of people there either. I love my country.” As a result, she goes back regularly.
More beautiful and fascinating
In the end, Mila stayed in the place that felt right and remains there: Rotterdam. “It has become more beautiful and fascinating over the years. It’s a modern city.” Now that her daughter has started a family and Mila has grandchildren, she definitely feels at home here. “I feel happy and at home here. It has become my city. I am a Rotterdam native. I’m proud of that, too.”
Dutch 
English