170+ Rotterdammers
Jonathans verhaal (English below)
“Als ik nu een Dominicaans restaurant of een Dominicaanse artiest zie, denk ik niet direct meer dat ik daarheen moet. Vroeger wel,” zegt Jonathan. Op 20-jarige leeftijd bezocht hij zijn moeder, zusje en broertje in 1998 in Rotterdam. Hij zou hier eigenlijk blijven voor drie maanden, maar zijn moeder wilde niet dat hij terug zou gaan naar zijn vader in de Dominicaanse Republiek. “Dus toen ging ik met mijn moeder naar de vreemdelingenpolitie. En het ging eigenlijk heel makkelijk. De politie hielp ons en toen kon ik blijven.”
Het duurde heel lang voordat hij zich thuis voelde. “Het was echt een grote verandering. Ik was gewend aan een warm land. Ik kwam hier in oktober, toen was het heel koud. en de hele dag was het grijs. En het was zo stil. Terwijl in mijn land er altijd herrie was. En hier waren weinig mensen uit de Dominicaanse Republiek. Dus de eerste periode in Nederland was echt moeilijk voor mij. Ik werd een beetje depressief… ik zat alleen maar thuis. Ik kon niet wennen.”
Thuis voelen
Toch deed hij zijn best om zijn plekje te vinden. Dat begon met Nederlands leren. “Ik leerde het buiten op straat en uit boeken. Dat ging eigenlijk heel makkelijk. Ik heb het in twee jaar geleerd. Dus ik kon alles alleen zoals naar de huisarts en supermarkt.” Ook leerde hij mensen kennen uit de Dominicaanse republiek en ging daar gezellig mee uit. Hij ging vooral naar Dominicaanse restaurants en discotheken om zich een beetje thuis te voelen. En dat lukte aardig. “Ongeveer drie jaar later voelde ik me wel thuis.”
Toen kreeg hij ook officieel zijn verblijfsvergunning. Een dag later zocht hij direct werk. “Mijn eerste baan was als productiemedewerker. Ik moest vooral inpakken.” Op zijn werk werkten veel buitenlanders zoals Chinezen. En die spraken ook niet zo goed Nederlands. “En met mijn vrienden uit de Dominicaanse Republiek sprak ik veel Spaans. Dus toen ging mijn Nederlands achteruit.”
Niet als nationaliteit, maar als Rotterdammer
Na vijf jaar in Nederland voelde Jonathan zich eigenlijk beter in Nederland dan in zijn thuisland. “Ik had een tattoo en oorbel en ging zo op vakantie naar de Dominicaanse republiek. Iedereen dacht dat ik homo geworden was en aan de drugs was. Dat kwam door allemaal taboes in de Dominicaanse republiek; niets mocht en kon. Nu is het wel anders. Maar toen realiseerde ik me dat Nederland toen echt beter was. Nu voel ik me lekkerder hier dan in mijn eigen land. Nu mis ik zelfs de cultuur en het eten van daar niet meer.” Dat adviseert hij ook andere nieuwkomers. “Voel je thuis hier in Rotterdam. Dus zie jezelf niet als een andere nationaliteit, maar als Rotterdammer. Zo zijn we allemaal één.”
Mogelijkheden
Jonathan heeft zichzelf inmiddels behoorlijk omhoog gewerkt. “Rotterdam heeft veel mogelijkheden; profiteer daarvan!” Hij werd muzikant en reisde met de groep Ghetto Flow heel Europa door. “Zo zag ik vele landen en realiseerde ik me dat Nederland echt het beste land is!” Nu heeft hij zich opgewerkt tot personal trainer in diverse sportscholen. Ook heeft hij inmiddels een kind gekregen. “Dat verandert je leven. Ik moet er zijn voor mijn kind. Daarom blijf ik hier.”
Jonathans story
“Now when I see a Dominican restaurant or a Dominican artist, I don’t immediately think I have to go there anymore. I used to,” says Jonathan. At the age of 20, he visited his mother, sister and brother in Rotterdam in 1998. He was actually supposed to stay here for three months, but his mother did not want him to go back to his father in the Dominican Republic. “So then I went to the immigration police with my mother. And it actually went very easily. The police helped us and then I could stay.”
It took a very long time for him to feel at home. “It was really a big change. I was used to a warm country. I came here in October, then it was very cold. and the whole day was grey. And it was so quiet. Whereas in my country there was always noise. And here there were few people from the Dominican Republic. So the first period in the Netherlands was really hard for me. I got a bit depressed… I just sat at home. I couldn’t get used to it.”
Feeling at home
Yet he did his best to find his place. That started with learning Dutch. “I learnt it outside on the street and from books. That was actually very easy. I learnt it in two years. So I could do everything on my own like going to the doctor and supermarket.” He also got to know people from the Dominican Republic and socialised with them. He mostly went to Dominican restaurants and nightclubs to feel a bit at home. And he succeeded quite well. ‘About three years later, I did feel at home,’ he says.
That’s also when he officially got his residence permit. A day later, he immediately looked for work. “My first job was as a production worker. I mainly had to pack.” A lot of foreigners like Chinese worked at his job. And they didn’t speak Dutch very well either. “And with my friends from the Dominican Republic, I spoke a lot of Spanish. So then my Dutch deteriorated.”
Not as a nationality, but as a Rotterdammer
After five years in the Netherlands, Jonathan actually felt better in the Netherlands than in his homeland. “I had a tattoo and earring and went on holiday to the Dominican Republic like that. Everyone thought I had become gay and was on drugs. That was because of all the taboos in the Dominican Republic; nothing was allowed or possible. Now things are different. But then I realised that the Netherlands was really better then. Now I feel more comfortable here than in my own country. Now I don’t even miss the culture and food from there.” He advises the same to other newcomers. “Feel at home here in Rotterdam. So don’t see yourself as another nationality, but as a Rotterdammer. That way we are all one.”
Opportunities
Jonathan has now worked his way up quite a bit. “Rotterdam has a lot of opportunities; take advantage of them!” He became a musician and travelled all over Europe with the group Ghetto Flow. “That’s how I saw many countries and realised that the Netherlands really is the best country!” Now he has worked his way up to personal trainer in various gyms. He has also now had a child. “That changes your life. I have to be there for my child. That’s why I stay here.”
Ga naar de verhalen achter... / go to the stories behind...
Dutch 
English